οσπρεάχυρον

ὀσπρεάχυρον, τὸ (Α)

άχυρο οσπρίων.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὄσπρεον, άλλη γρφ. τού ὄσπριον + ἄχυρον (πρβλ. κριθ-άχυρον)].